IUD:
اصولا آی یو دی با هدف دشوار کردن فرآیند رسیدن اسپرم به تخمک قرار داده می‌شود تا مانع از تشکیل تخم شود. آی یو دی‌های هورمونی حاوی هورمون پروژستین، هورمونی شبیه به پروژسترون هستند. این هورمون از چند جهت مانع از بارداری می‌شود.
در واقع مخاط دهانه رحم را غلیظ می‌کند تا از ورود اسپرم به رحم جلوگیری کند. در روشی دیگر از حرکت اسپرم جلوگیری می‌کند تا از برخورد به تخمک و بارور کردن آن دشوارتر شود. همچنین پوشش داخلی رحم را نازک می‌کند. بنابراین احتمال لانه‌گزینی و چسبیدگی تخم به دیواره رحم کم می‌شود.
IUD های غیر هورمونی یا مسی دارای سیم‌پیچی از جنس فلز مس هستند. با انتشار یون‌های مس در رحم محیطی را ایجاد می‌کنند که برای اسپرم نامناسب است. اساساً مس اسپرم را بی‌قدرت می‌کند و مانع از آن می‌شود که بتواند تخمک را بارور کند.
